Yaşar Safkan

Kelebek etkisi. Gayet teknik bir anlamı var. Kaotik sistemlerde, başlangıç şartlarındaki çok küçük bir değişimin, sistemin geleceğini çok büyük değişikliklere uğratabilmesini anlatır. Kelebek lafının olaya girişi ise şöyle: En tipik kaotik sistemlerden biri hava durumudur. Kelebek etkisi de adını buradan alır, çünkü böyle bir sistemde, burada kanat çırpan bir kelebek, beş gün sonra on bin […]

Yeniden çırak oldum. Bunu şikayet zannetmeyin, yanılırsınız. Durumdan çok memnunum. Çıraklık, genel olarak avantajlı bir durumdur çünkü. Neden mi? Fazla bir sorumluluğunuz yoktur. Bir şeylerin içine etmeye hakkınız vardır. Fazla bir iş çıkartmanız beklenmez, bir şeyler öğreniyor olmanız beklenir onun yerine…. Normal şartlar altında, insanlar çıraklık durumundan mümkün olduğunca hızlı bir şekilde kurtulmak isterler, çırak […]

Google’da birinci haftam bitmek üzere… Önce vesaire haberler… Ev buldum kendime geçen Cuma günü. Neyse ki olay beni havaalanaında unutma olayına benzemedi. Bir günde 11 adet eve baktık. Dublin acayip bir yer. Minik müstakil evler var mesela iki katlı. Bunların çoğu yüz yıldan eski. Binaların en kabadayısı (pek az istisnayla) dört katlı. Biraz da bu […]

Aşağı-yukarı birinci haftayı tamamladım Dublin’de. Yani bir kaç saat kaldı tamamlanmasına. Çok renkli bir hafta olmadı aslında. Olmasını ne bekliyordum, ne de istiyordum esas olarak. Motoru kısa bir süreliğine de olsa durdurmak gerekiyordu. Uzun süredir durmamış olan motoru. Uzun, hatırlayamadığım kadar uzun bir zamandır tembellik yapmamışım. Bir kaç gündür onu yaptım. Yattım. Kalktım. Televizyon seyrettim. […]

Hikayeye pasaporta 27.03.2008 tarihli çıkış damgasını yediğimiz yerden başlıyoruz. Otobüsümüze bindik. Nedense, THY uçaklarına körükle binilmiyor genelde. Körüklü yere yanaşmak daha pahalı olacak. Kendi merkez havalimanında ucuzculuk yapıyor olmak da ilginç bir durum. Tabii bu benim yorumum. Her neyse, son otobüse kalanlar olarak, uçağa geldiğimizde insanların çoğu yerleşmişti. Civarda benim sırt çantasını tıkabilecek tek bir […]

Ergenlik dönemimde ve sonrasında, annemin muhtelif defalar muhtelif sebeplerden bana söylediği bir laf vardı: “Çocuğun olunca beni anlayacaksın.” Bu lafa sinir olurdum. Çünkü, “yahu ikimiz de Türkçe konuşuyoruz, adam gibi anlatsan nesini anlayamacakmışım” diye düşünürdüm. Yani, ya annem anlatamıyordu, ya da zaten anlayacak bir şey yoktu ortada. İnsan çocuğu olunca neyi anlayacaktı ki? Neyi değiştirecekti […]

Overteam’den Burcu ve Nermin bana hediye olarak şöyle metalli tahtalı ipli bulmacalardan bir tane almışlar. Maksat ipi geri kalan tahta ve metal dalgametreden ayırmakmış. Buyrun, ayırdık. Bakınız resim.

Bugün önceden bahsettiğim üzere, İngilizce blog için hazırlık yaptım. İngilizce blogu, Blogger’da tutmaya karar vermiştim zaten. Girdim Blogger’a. Doğal olarak safkan.blogspot.com‘u almaya niyetlendim. Fakat o da ne… Alınmış. Girmeye çalıştım. Bir tane yazı var. “Test” yazıyor o kadar… Bir yerden gözüm ısırdı. Sanki “test” Türkçe yazıyor. (Ne demekse o. Türkçe gülmek gibi bir laf oldu.) […]

Boğaziçi Üniversitesi Fizik Bölümü’nde dün benim için parti düzenlediler… Hocalarım ve öğrencilerimden oluşan kalabalık bir grup ile beraber iki saat kadar konuştuk, söyleştik, yedik, içtik. Boğaziçi Üniversitesi Fizik Bölümü, yıllardır hep “doğal evim” olarak gördüğüm yer oldu. Ev olarak içine girip oturamamış olsam da, hayatın tüm yoğunluğuna rağmen başladığım günden beri “mücbir sebep” durumları dışında […]

Bu aralar, yine kafa binbeşyüz oldu. Son yazılardan anlaşılmıştır. Bir bunalım durumudur gidiyor. Zannedersiniz idam bekliyorum. Çalışma izni geldi. Vizeyi de aldım. Onu bile buraya yazamadım. Vize işinin çok çabuk hallolması biraz şok oldu. Onun kuyruk suyunda dağıldım gittim. Ama, eyyeter beah! Google’a gidiyorum, idama değil. İyi olsun diye gidiyorum, kötü değil. Zorla göndermiyorlar. Kendim […]